เซียนองค์ที่ 1 หลีทิก๊วย

      หลีทิก๊วย หรือ หลี่ขาเหล็ก เกิดเมื่อประมาณ พ.ศ. 200 เดิมชื่อหลีเหียน  เมื่อเป็นหนุ่มเป็นชายรูปงาม  กำพร้าบิดามารดา  มีความสนใจในการท่องบทคัมภีร์และมีใจฝักใฝ่ในธรรมะ  ไม่เสพเนื้อสัตว์  เป็นคนรักสันโดษ  ต่อมาได้ละเคหสถานพำนักรักษาศีลตามโรงเจ  เมื่อมีผู้มาขอทรัพย์สินและบ้านที่เคยอยู่อาศัยก็สละให้หมด  และออกบำเพ็ญตบะตามถ้ำ  ต่อมาได้เดินทางไปยังเขาฮั่วซัวฝากตัวเป็นศิษย์ของหลีเล่ากุลอาจารย์ใหญ่  พร้อมกับศึกษาธรรมบำเพ็ญภาวนาจนสำเร็จ มีผู้นับถือและสมัครเป็นศิษย์มากมาย มีศิษย์ก้นกุฏิคนหนึ่งชื่อเอี้ยวจื้อ  อยู่มาวันหนึ่งหลีเหียนได้ถอดวิญญาณออกจากร่างไปหาอาจารย์  โดยบอกให้เอี้ยวจื้อดูแลร่างไว้ให้ดีครบ 7 วัน จะกลับมา  พอวันที่ 6 มารดาของเอี้ยวจื้อเจ็บหนัก  และเอี้ยวจื้อคิดว่าอาจารย์ได้ตายแล้ว  จึงเผาร่างอาจารย์และรีบเดินทางไปหามารดา  แต่มารดาได้ตายเสียก่อน  ส่วนหลีเหียนหลังจากถอดวิญญาณไปแล้วอาจารย์หลีเล่ากุลได้พาไปศึกษาวิชาเซียน 36 สำนัก เมื่อกลับมาไม่พบร่างของตน  พบแต่กองขี้เถ้าวิญญาณหลีเหียนจึงเที่ยวล่องลอยหาร่างใหม่อาศัยเมื่อไปพบศพขอทานขาพิการสกปรกมีไม้เท้าและถุงข้าวสารอยู่ข้างๆจึงเข้าไปอาศัยร่างและได้เสกไม้เท้าเป็นไม้เท้าเหล็ก  เสกถุงข้าวสารเป็นน้ำเต้า ส่วนข้าวสารก็เสกเป็นยารักษาโรค  และได้เรียกตนเองว่าหลีทิก๊วยจากนั้นก็รีบไปชุบชีวิตมารดาของเอี้ยวจื้อให้ฟื้นขึ้นแล้วหลีทิก๊วยก็กลับไปอยู่สำนักหลีเล่ากุลเป็นเซียนองค์ที่หนึ่ง  ผู้ใดปรารถนาจะให้หายจากโรคภัยไข้เจ็บทั้งปวง  ให้จุดธูปบูชาและอธิษฐานถึงเซียนหลีทิก๊วย